Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ!
Το 1990, επτά πολίτες της Φλώρινας, ίδρυσαν το σωματείο "ΣΤΕΓΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ". Το πρωτοδικείο Φλώρινας απέρριψε την αίτηση εγγραφής του σωματείου στα βιβλία σωματείων της Φλώρινας, με το αιτιολογικό, ότι "σκοπός του συλλόγου ήταν η προώθηση της ιδέας ότι υπάρχει μια Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, η οποία έρχεται σε αντίθεση με το εθνικό συμφέρον και σε αντίθεση με το νόμο".
Οι επτά κατέφυγαν στο εφετείο, το οποίο επίσης απέρριψε το αίτημα και στη συνέχεια στον Άρειο Πάγο, ο οποίος επίσης απέρριψε το αίτημα, για "προφανή παραβίαση της κείμενης νομοθεσίας".
Ιστορικό ντοκουμέντο μέγιστης αξίας.
Οι επτά κατέφυγαν στο εφετείο, το οποίο επίσης απέρριψε το αίτημα και στη συνέχεια στον Άρειο Πάγο, ο οποίος επίσης απέρριψε το αίτημα, για "προφανή παραβίαση της κείμενης νομοθεσίας".
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2006, το εφετείο Μακεδονίας, αποτελούμενο από λαμπρούς δικαστές, εξέδωσε μια απόφαση-σταθμό, για το λεγόμενο "Μακεδονικό" πρόβλημα.
Δεν πρόκειται απλά για μια απόφαση δικαστηρίου, αλλά για ένα μάθημα ιστορίας, στο οποίο καταγράφεται το όλο πρόβλημα.Οι 12 σελίδες της απόφασης, που σας παρουσιάζει το blogs της ΦΛΩΡΙΝΑΣ, http://florinacity.blogspot.com/ , πρέπει να διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία.
Είναι ίσως η σημαντικότερη απόφαση, που πήρε ποτέ, ελληνικό δικαστήριο (ιδιαίτερα οι σελίδες 10,11 και 12).Ιστορικό ντοκουμέντο μέγιστης αξίας.
Αναδημοσίευση κειμένου από http://taxalia.blogspot.com/2009/12/blog-post_7145.html
2 σχόλια:
απο την ιστοσελίδα
«Το Σύνταγμα» Διμηνιαία Επιθεώρηση
http://tosyntagma.ant-sakkoulas.gr/afieromata/item.php?id=777
Η θρησκευτική ελευθερία και η ελευθερία της έκφρασης
Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
πρώην Référendaire Ε.Δ.Α.Δ.
Εθνικές Μειονότητες
Μια άλλη σημαντική προσφυγή η οποία αφορούσε την ελευθερία της έκφρασης στη χώρα μας κι η οποία όμως δεν εξετάσθηκε από το Δικαστήριο κατ' ουσία ήταν η Αχμέτ Σαδίκ κατά Ελλάδας. Ο προσφεύγων ίχε καταδικασθεί για διέγερση σε αμοιβαία διχόνοια επειδή είχε χαρακτηρίσει στα πλαίσια προεκλογικής εκστρατείας τη μειονότητα στη Θράκη ως τουρκική. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στην έκθεσή της επί της υπόθεσης δικαίωσε τον Σαδίκ, θεωρώντας ότι η καταδίκη του δεν ήταν αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία την στιγμή που δεν υπήρχε κανένα στοιχείο ότι ο χαρακτηρισμός αυτός είχε όντως προκαλέσει ταραχές[31]. Το Ευρωπαϊκό όμως Δικαστήριο έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε εξαντλήσει τα εσωτερικά ένδικα μέσα[32]. Κι έτσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία ν' ασχοληθεί το Δικαστήριο του Στρασβούργου με τα μειονοτικά δικαιώματα που αποτελούν ένα από τα πιο καυτά θέματα αυτή την στιγμή στην Ευρώπη.
Μια νέα ευκαιρία παρουσιάσθηκε όμως σε προσφυγή που υπεβλήθη στο Στρασβούργο κατά της Ελλάδας από τον Σιδηρόπουλο και μερικούς άλλους κατοίκους της Φλώρινας[33] που χαρακτηρίζουν εαυτούς Σλαβομακεδόνες ή απλώς Μακεδόνες. Η προσφυγή αφορούσε τη μη χορήγηση από τα ελληνικά δικαστήρια άδειας λειτουργίας σε σωματείο με τίτλο Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού που επιδίωκαν να ιδρύσουν οι προσφεύγοντες. Ο λόγος για τη μη χορήγηση αδείας δεν ήταν ότι οι σκοποί του εν λόγω σωματείου, όπως αναγράφονταν στο καταστατικό, ήταν παράνομοι. Τα δικαστήρια κοίταξαν πέρα από το καταστατικό κι επιχείρησαν να βρούν τους πραγματικούς σκοπούς του σωματείου. Με βάση δε τους εικαζόμενους «πραγματικούς» σκοπούς του σωματείου τα ελληνικά δικαστήρια θεώρησαν ότι η Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού θα ανέπτυσσε αντεθνική δράση και δεν επέτρεψαν την ίδρυσή της. Τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου όσο και το Δικαστήριο θεώρησαν ομόφωνα ότι υπήρξε παραβίαση της Συμβάσεως λόγω της εκτάσεως του προληπτικού ελέγχου που είχε ασκηθεί στην Ελλάδα.
Τα όργανα της Σύμβασης έκαναν όμως κι ορισμένες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις σχετικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απεφάνθη ότι το εάν υπάρχει μια μειονότητα σε μια χώρα κι ο χαρακτήρας αυτής της μειονότητας, δηλαδή εάν είναι εθνική, θρησκευτική ή γλωσσική, αποτελούν ζητήματα που θα πρέπει να μπορούν να συζητούνται ελεύθερα σε μια δημοκρατική κοινωνία[34]. Δεν μπορεί δηλαδή να ισχυρίζονται οι αρχές ότι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει η τάδε μειονότητα και γι' αυτό δεν πρέπει να εγκριθεί το καταστατικό μειονοτικού σωματείου. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πήγε ένα βήμα παραπέρα θεωρώντας ότι οι κάτοικοι μιας περιοχής έχουν το δικαίωμα να ιδρύουν συλλόγους για την προώθηση του ιδιαίτερού της χαρακτήρα. Δεχόμενο δε ως υπόθεση ότι σκοπός των προσφευγόντων ήταν να εκφράσουν μέσω του σωματείου τη μειονοτική τους συνείδηση κι αναφερόμενο σε κείμενα της Δ.Α.Σ.Ε. που έχει αποδεχθεί η Ελλάδα, το Δικαστήριο τόνισε ότι οι μειονότητες έχουν το δικαίωμα να ιδρύουν συλλόγους για να διαφυλάξουν την πολιτιστική τους κληρονομιά[35].
Η απόφαση λοιπόν του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στην υπόθεση Σιδηρόπουλος κι άλλοι κι οι εκθέσεις της Επιτροπής στην ίδια υπόθεση και στην υπόθεση Αχμέτ Σαδίκ περιέχουν ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις που μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά στον τρόπο που αντιμετωπίζεται το μειονοτικό φαινόμενο στην Ελλάδα.
Μήπως και αυτό πρέπει να διδάσκετε στα σχολεία;
η συνέχεια του άρθρου παρακάτω.
«Το Σύνταγμα» Διμηνιαία Επιθεώρηση
http://tosyntagma.ant-sakkoulas.gr/afieromata/item.php?id=777
Η θρησκευτική ελευθερία και η ελευθερία της έκφρασης
Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
πρώην Référendaire Ε.Δ.Α.Δ.
ΑΝΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ
Μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασης των ελληνικών προσφυγών που αφορούν τη θρησκευτική ελευθερία και την ελευθερία της έκφρασης επιβάλλεται η εξαγωγή κάποιου γενικού συμπεράσματος. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση επειδή οι προσφυγές αυτές είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. Για να μην αναγκασθώ δε να πω ως συμπέρασμα ότι οι προαναφερθείσες ελληνικές υποθέσεις θέτουν ενδιαφέροντα νομικά ζητήματα, ας μου επιτραπεί να περιορισθώ στις προσφυγές που αφορούν τις μειονότητες. Το συμπέρασμα που βγαίνει από τις τελευταίες είναι προφανές. Στο χώρο των μειονοτήτων στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί «Θλιμμένοι». Όταν δε οι «Θλιμμένοι» αυτοί αδικούνται από τις αρχές μπορούν να προσφεύγουν στο Στρασβούργο με αρκετές πιθανότητες να δικαιωθούν."
Τέλος του β’ μέρους. Περισσότερα στην ιστοσελίδα.
Δημοσίευση σχολίου