Έγραψε ο Μακιαβέλι, «Ένας πρίγκιπας πρέπει να μιμείται την αλεπού και το λιοντάρι, διότι το λιοντάρι δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του από τις παγίδες και η αλεπού δεν μπορεί να προστατευθεί από τους λύκους. Επομένως, κάποιος πρέπει να είναι αλεπού για να αναγνωρίζει τις παγίδες και λιοντάρι για να τρομάζει τους λύκους. Αυτοί που επιθυμούν να είναι μόνο λιοντάρια δεν μπορούν να το καταλάβουν. Ως εκ τούτου, ένας συνετός ηγέτης δεν θα πρέπει να είναι πιστός, σε κάτι που θα ήταν εις βάρος των συμφερόντων του και ειδικότερα όταν οι λόγοι που τον έκαναν να δεσμευτεί σ’ αυτό δεν υπάρχουν πια. Εάν οι άνθρωποι ήταν όλοι καλοί, αυτό το δίδαγμα δεν θα ήταν σωστό. Όμως, επειδή είναι κακοί και δεν πρόκειται να τηρήσουν την πίστη τους σε εσένα, έτσι δεν είσαι και εσύ υποχρεωμένος να είσαι πιστός σε αυτούς.»
Τα παραπάνω εφαρμόζονται εδώ και αιώνες από διάφορους ηγέτες, τόσο για τα εσωτερικά όσο και για τα εξωτερικά θέματα των κρατών τους.
Θα μπορούσαμε όμως κάλλιστα να το χρησιμοποιήσουμε, για να εξηγήσουμε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Νέα Δημοκρατία.
Είναι προφανές ότι το αποτέλεσμα της 29ης Νοεμβρίου, ήταν αναπάντεχο. Ούτε ο πιο αισιόδοξος αναλυτής δεν θα μπορούσε να το προβλέψει. Όμως, μάλλον δεν ερμηνεύτηκε σωστά από τον νέο πρόεδρο και τους συμβούλους του.
Η μαζική προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες, για την ανάδειξη νέου αρχηγού της Ν.Δ. είχε δύο στόχους. Πρώτον, την καταδίκη φαινόμενων διαφθοράς, αλαζονείας και μηχανισμών και δεύτερων, την εξαφάνιση του Μητσοτακισμού από την πολιτική ζωή του τόπου. Όπως έδειξε το αποτέλεσμα, πέτυχαν και στα δύο.
Όμως ζήτησαν και κάτι άλλο…
Ζήτησαν από τον σημερινό αρχηγό να επανιδρύσει τη Ν.Δ. πετώντας από τα παράθυρα αυτούς που πλήγωσαν και έφθειραν αυτήν την παράταξη.
Αντιθέτως, ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ., επέλεξε είτε να διατηρήσει, είτε να ανεχθεί πολλούς από τους παραπάνω, πιστεύοντας ότι έτσι θα μπορέσει, σταδιακά να ελέγξει ευκολότερα το κόμμα.
Προτίμησε δηλαδή να ενεργήσει ως «αλεπού».
Όμως γιατί ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, επέλεξε να είναι πιστός σε άτομα που στο παρελθόν ήταν άπιστοι είτε στους τότε ηγέτες της παράταξης, ή στην βάση;
Εμείς πάντως, κρατάμε ένα σημείο από το απόφθεγμα του Μακιαβέλι: « ένας συνετός ηγέτης δεν θα πρέπει να είναι πιστός, σε κάτι που θα ήταν εις βάρος των συμφερόντων του και ειδικότερα όταν οι λόγοι που τον έκαναν να δεσμευτεί σ’ αυτό δεν υπάρχουν πια.»
Π. Ζ.
Υ.Γ. Και για όσους δεν κατάλαβαν, οι συμφωνίες που έγιναν προεκλογικά με ορισμένους ακυρώθηκαν πανηγυρικά την 29η Νοεμβρίου από τις 800.000 χιλιάδες που στήθηκαν από τα χαράματα για να ψηφίσουν. Αυτοί μπορούν άνετα να πουν σήμερα «εμείς βγάλαμε τον Αντώνη» και να απαιτήσουν από αυτόν να τηρήσει τα υπεσχημένα. Αντιθέτως κανείς βουλευτής και κανείς Ριγηλάριος δεν μπορεί να επικαλεσθεί το «pacta sunt servanda». Γιατί αν οι βουλευτές είχαν κρίνει το αποτέλεσμα της εκλογικής μάχης, η Ντόρα θα είχε βγει πανηγυρικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου