Μπορεί ένας νέος άνθρωπος να συμβιβάζεται; Μπορεί ένας νέος σοσιαλιστής να αποδέχεται μοιρολατρικά την κατάσταση που διαμορφώνεται; Μπορεί ένας νέος σοσιαλιστής να αισθάνεται εγκλωβισμένος σε μία κατάσταση και να θεωρεί ότι υπάρχει αδιέξοδο και αδυναμία αντίδρασης; Η απάντηση είναι προφανής και αυτονόητη. ΟΧΙ.Ο νέος νόμος - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση ψηφίστηκε από μία ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ωστόσο η ψήφισή του αποτελεί την υιοθέτηση μίας συντηρητικής ατζέντας για την οργάνωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Δημιουργεί ένα συγκεντρωτικό σύστημα διοίκησης στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και δεν καταπολεμά στην πράξη τη διαπλοκή και τη συναλλαγή, ούτε ενισχύει την διαφάνεια και την αξιοκρατία στα Ιδρύματα. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία μάλιστα βασίστηκε ιδίως στην παραπληροφόρηση, που δόθηκε η δυνατότητα να γίνει, λόγω των αδυναμιών του μέχρι πρότινος ισχύοντος νόμου πλαισίου, όπως αναδείχτηκαν κατά την εφαρμογή του. Αδυναμίες που φαλκίδευσαν τη Δημοκρατική Λειτουργία των Πανεπιστημίων αλλά και κακοποίησαν την έννοια του Ασύλου.
Για την Προοδευτική Σοσιαλιστική Παράταξη προφανώς και η κατάσταση αυτή οδηγούσε σε αλλαγές. Είναι όμως άλλο η Αλλαγή και άλλο η κατάργηση της Δημοκρατίας στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, με την κατάργηση της φοιτητικής συμμετοχής στη ζωή του Πανεπιστημίου αλλά και της κατάργησης του ασύλου. Η Αλλαγή είναι αναγκαία η κατάργηση της Δημοκρατικής λειτουργίας είναι κατακριτέα. Γιατί είναι καιρός να διατρανώσουμε ότι η υπονόμευση, ο ευτελισμός η κατάργηση των συλλογικοτήτων δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η κατάργηση της καθημερινής λειτουργίας της Δημοκρατίας. Αυτή η κατάργηση της καθημερινής λειτουργίας της Δημοκρατίας οδηγεί σταδιακά στην αναίρεση των κοινωνικών δικαιωμάτων του Λαού και εν τέλει βοηθάει να επικρατήσει μία ολοκληρωτική λογική στους κοινωνικούς χώρους.
Κάθε Μεταρρύθμιση, κάθε Αλλαγή είναι προφανές ότι υπηρετεί ένα συγκεκριμένο Αξιακό Κώδικα Αυτός έστω και διακηρυκτικά τίθεται ως ένα ενιαίο πλαίσιο στόχων, που υπηρετεί η όποια Αλλαγή. Εν προκειμένω έγινε μία Παρέμβαση στην Δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση της Χώρας, η οποία συνοδεύεται από μία εκκωφαντική σιωπή. Σιωπή σε ό,τι αφορά τη διασφάλιση της δημόσιας χρηματοδότησής των Ανώτατων Ιδρυμάτων, προκειμένου να εξασφαλιστεί απρόσκοπτα η ακαδημαϊκή τους λειτουργία και οι πραγματικές λειτουργικές τους ανάγκες. Σιωπή για τη διασφάλιση της φοιτητικής μέριμνας, σε περίπτωση που ένα ίδρυμα δεν κατορθώσει να είναι δημοσιονομικά υγιές, αφού μέχρι σήμερα εγγυόταν η Ελληνική Πολιτεία. Σιωπή σε σχέση με τα ερευνητικά προγράμματα και την έρευνα εν γένει. Αυτή όμως η σιωπή είναι πολύ «βροντερή» για εμάς τους Σοσιαλιστές Νέους. Η υποχρηματοδότηση, η συζήτηση για τριετείς και δύο κύκλους σπουδών, η έλλειψη αξιολόγησης του διδακτικού έργου σηματοδοτούν την υπονόμευση της Δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης, την υποβάθμιση της ποιότητας Σπουδών, το άνοιγμα της «κερκόπορτας» για την επιβολή βαρών στους φοιτητές. Ανοίγει την όρεξη στα κάθε λογής ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, που προσβλέπουν σε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη από την απαξίωση των Δημοσίων Ανώτατων Ιδρυμάτων.
Το 1982, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θεσμοθέτησε την καθολική συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση των Ιδρυμάτων, ως διασφάλιση της συμμετοχής των νέων ανθρώπων στα κοινά. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση, σήμερα να καταργείται ολοσχερώς αυτή η συμμετοχή. Και προκαλεί αλγεινή εντύπωση αυτή η εξέλιξη, όταν συμβαίνει ταυτόχρονα με τη συστηματική υπονόμευση όλων των δικαιωμάτων, που απολάμβαναν μέχρι πρότινος οι νέοι άνθρωποι. Η Νέα Γενιά σήμερα βάλλεται από όλες τις πλευρές. Καταργούνται ή φαλκιδεύονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Ζουν μέσα στη ζοφερή προοπτική, που δημιουργεί ένα μέλλον είτε στην ανεργία είτε σε μία χαμηλής ποιότητας εργασία. Και την ίδια στιγμή τους αφαιρείται ένα βάθρο από το οποίο θα μπορούσαν να συμβάλλουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση του μέλλοντός τους. Για εμάς η συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση των Ιδρυμάτων δεν ταυτίζεται με τη θέλησή μας να «συγκυβερνούμε» τα Ανώτατα Ιδρύματα. Αποτελεί την αναγκαιότητα να έχει η Νέα γενιά λόγο στην οικοδόμηση του μέλλοντος, που στο κάτω- κάτω αφορά την ίδια. Θέλουμε να συμμετέχουμε σε ό,τι αφορά εμάς και θα γίνει για εμάς.
Ιδίως μάλιστα η ρύθμιση για το ν+2, σε εποχές οικονομικής κρίσης, δεδομένου ότι μετά τον έκτο χρόνο σπουδών ένας φοιτητής δεν επιβαρύνει την Πολιτεία με δαπάνες φοιτητικής μέριμνας μας βρίσκει αντίθετους. Την στιγμή μάλιστα που η καθηγητική αυθαιρεσία στα Ιδρύματα είναι μια πραγματικότητα.
Ταυτόχρονα, προκαλεί έκπληξη και απορία για τους στόχους που υπηρετεί, η απόφαση κατάργησης του θεσμού του Ασύλου. Το Άσυλο είναι ένας θεσμός που υπήρξε για να διασφαλίσει την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών στο χώρο του Πανεπιστημίου. Η λειτουργία του ενίοτε φαλκιδεύτηκε τόσο από ακραίες πράξεις που έγιναν με την επίκλησή του όσο και από την ολιγωρία των Πρυτανικών Αρχών και της Πολιτείας, για την ορθή εφαρμογή του . Η κατάργησή του, όμως, δεν προστατεύει το Πανεπιστήμιο από τις ακραίες μορφές εκμετάλλευσης του, αλλά καταργεί το Πανεπιστήμιο ως χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρα συντηρητική οπισθοδρόμηση. Γιατί είναι διαφορετικό πράγμα η συναίνεση και διαφορετικό πράγμα η υιοθέτηση μία αντιδραστικής ατζέντας που τίθεται από τη λαϊκιστική δεξιά και στις δύο κοινοβουλευτικές της εκφράσεις.
Θεωρούμε Δημοκρατικό μας Καθήκον να αγωνιστούμε ώστε να πειστεί η Ελληνική Κυβέρνηση να αναθεωρήσει τη στάση της πάνω στο νόμο. Και ξέρουμε ότι είναι ένας αγώνας μακρύς και δύσκολος αλλά και ελπιδοφόρος ώστε να δημιουργηθούν οι προοπτικές να ανατραπεί ο νόμος και να ψηφιστεί ένας νέος προοδευτικός νόμος στις αρχές που το ΠΑΣΟΚ και η Νεολαία πάντα χάραζαν.
Γνωρίζουμε ότι είναι ένας Αγώνας που πρέπει να δοθεί όχι μόνο από εμάς, αλλά από το φοιτητικό Κίνημα, το Λαό, τις πολιτικές νεολαίες και τις φοιτητικές παρατάξεις με όρους ευθύνης και ενότητας.
Για αυτό και καλούμε περαιτέρω:
1. Την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων να μην προχωρήσει σε νόμο που θα παρεμβαίνει στη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων. Εμείς ως Νέα Γενιά έχουμε λόγο για τον τρόπο εκπροσώπησής μας και η συντεταγμένη πολιτεία οφείλει να μας ακούσει.
2. Την Ελληνική Κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε πρωτοβουλία αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος.
3. Τους εργαζομένους, το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα σε ειρηνικές και δυναμικές κινητοποιήσεις. Ιδίως τις πολιτικές νεολαίες της χώρας και τις φοιτητικές παρατάξεις να προχωρήσουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, σε Πανσπουδαστικά Συνέδρια σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, για να ανασυγκροτήσουμε το φοιτητικό Κίνημα. Είναι κρίσιμο σε αυτή ιδίως τη συγκυρία ένα ισχυρό και ενωμένο φοιτητικό Κίνημα.
4. Τα Μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, να σταθούν δίπλα μας στον αγώνα που δίνουμε για τη διασφάλιση ενός κρίσιμου πυλώνα της Λαϊκής Συμμετοχής.
5. Τον Ελληνικό Λαό να σταθεί δίπλα μας στον Αγώνα να καθορίζει ο ίδιος το μέλλον του.
Αθήνα, 2 Σεπτεμβρίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου