Οι ίδιοι, από την πλευρά τους, υποσχέθηκαν στους εαυτούς τους να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να εντοπίσουν κι άλλους νέους Φλωρινιώτες ομογενείς. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό, με τη λήξη των εργασιών του συνεδρίου, εξέλεξαν το προσωρινό συμβούλιό τους, που θα αναλάβει και τη διοργανώσει του επόμενου συνεδρίου τους, που φιλοδοξούν να "πλημμυρήσει" την ακριτική πόλη από τα νιάτα της ελληνικής διασποράς.
"Είμαστε η νέα γενιά ομογενών, καταγόμενων από τη Φλώρινα, κι αυτό μας γεμίζει ευθύνες για τη συνέχιση των δεσμών με τον τόπο μας", θα μας πει ο Φώτης Βακιτσίδης, τραπεζικός υπάλληλος από την Αδελαΐδα, μέλος του προσωρινού συμβουλίου απανταχού νέων Φλωρινιωτών. Ο ίδιος θέλει να βαδίσει στα χνάρια της μητέρα του, Αλεξάνδρας, που έχει τιμηθεί στην Αυστραλία και την Ελλάδα, για την ενεργή εθελοντική προσφορά της.
"Ήρθαμε και φεύγουμε χαρούμενοι, αλλά και αισιόδοξοι, με την υπόσχεση ότι θα δικαιώσουμε τους μεγαλύτερους για την εμπιστοσύνη που μας δείχνουν. Να είστε βέβαιοι, ότι εκεί που ζούμε κρατάμε πάνω απ΄ όλα την Ελλάδα μας ψηλά και αυτό θα μεταλαμπαδεύσουμε και στα παιδιά μας", λέει ο Φώτης και με υπερηφάνεια μας δείχνει τη φωτογραφία του δίχρονου γιου του, με τη στολή του τσολιά.
"Ένα μεγάλο 'ευχαριστώ' σε όλους αυτούς, που έκαναν το όνειρό μου πραγματικότητα, δίνοντας μου την ευκαιρία να γνωρίσω τους συγγενείς μου", θα μας πει ο Γιάννης Μακρίδης, από τη Μελβούρνη, που μαζί με την αδελφή του βρέθηκαν, για πρώτη φορά, στη Φλώρινα.
Χτισμένος περί το 1385, από Βλάχους Οδίτες, σε υψόμετρο περίπου 1.400 μέτρων, στο ανατολικό Βίτσι, ο οικισμός που είχε φτάσει στα όρια της εγκατάλειψης, σήμερα είναι χαρακτηρισμένος ως "διατηρητέος παραδοσιακός", ένα πραγματικό στολίδι, πόλος έλξης για πολλούς τουρίστες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τους εντυπωσιάζει το σχολείο, που την εποχή που φοιτούσε σ' αυτό η γιαγιά τους, φιλοξενούσε 300 μαθητές, το Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, Λαογραφίας και Ιστορίας, η εκκλησία του Αγ. Νικολάου…
"Στο σπίτι μας μιλούσαν πάντα με αγάπη για τη Φλώρινα, για το Νυμφαίο. Δεν περίμενα, όμως, να συναντήσω τόση ομορφιά. Και όλοι είναι τόσο φιλόξενοι. Όταν ήρθα στο συνέδριο γίναμε όλοι φίλοι. Τώρα, πιστέψτε με, λυπάμαι πολύ που θα φύγω, γιατί τους νιώθω σαν αδέλφια μου", δηλώνει ο Γιάννης.Με μεγαλύτερη γνώση για το ποια πραγματικά είναι, αφού έμαθε πολλά για τις ρίζες της, θα επιστρέψει και η Άννα Ναλπαντίδη, η οποία μετέφερε στο συνέδριο και μήνυμα από την ελληνο-αυστραλή βουλευτή, Τζένη Μικάκος.
"Οι εικόνες της παλιάς Φλώρινας που μας μετέφερε ο διακεκριμένος λαογράφος, Λάζαρος Μέλλιος, μίλησαν στην καρδιά μας και εμπλούτισαν τις γνώσεις μας για τη Φλώρινα", θα μας πει.
Να είσαι Έλληνας είναι το καλύτερο
"Κάθε φορά που έρχομαι στη Φλώρινα, 'ανοίγει' η καρδιά μου, αλλά αυτή τη φορά αισθάνομαι ότι πραγματικά η πατρίδα νοιάζεται για εμάς, τους νέους του εξωτερικού. Θέλουμε να διατηρήσουμε τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας και αυτό προσπαθούμε, με κάθε μέσο, να το κάνουμε στο Καναδά", τονίζει ο Ιγνάτιος, που μαζί με άλλα Ελληνόπουλα του Τορόντο έχει δημιουργήσει το παραδοσιακό χορευτικό συγκρότημα "Λεβεντιά ΕΧ". Το συγκρότημα, στο οποίο συμμετέχουν 35 νέοι, δίνει πολλές παραστάσεις στον Καναδά και τις ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα, τα βρίσει όλα πολύ ωραία ο Ιγνάτιος, τον λυπεί όμως το γεγονός ότι εδώ υπάρχει ανεργία, όπως μαθαίνει από τις συζητήσεις με ξαδέλφια και φίλους.
"Δεν είναι ό,τι καλύτερο για ένα νέο άνθρωπο να μην βρίσκει δουλειά και πολλοί με ρωτούν πώς μπορούν να έρθουν να εργαστούν στον Καναδά. Από την άλλη, όμως, με παραξενεύει ότι σχεδόν όλοι ψάχνουν να βρουν δουλειά σε κάποιο γραφείο και αποφεύγουν εργασίες, που σχετίζονται με τέχνες", επισημαίνει ο Ιγνάτιος, ο οποίος εργάζεται ως ηλεκτρονικός στη μεγαλύτερη εταιρία καλωδιακής τηλεόρασης του Καναδά.
Τον λυπεί, επίσης, η εικόνα που προσπαθούν να περάσουν τα ξένα ΜΜΕ για την Ελλάδα, είναι όμως αισιόδοξος ότι όλα θα πάνε καλά, όπως και στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, το 2004, όπως χαρακτηριστικά μας λέει.
Τα ίδια συναισθήματα εκφράζουν και οι Νίκος Ρίζος και Κώστας Βιδίνης, φίλοι αχώριστοι, από το Βέτα Ρούε του Χάγκεν της Γερμανίας, όπου ζουν περίπου 1.000 Έλληνες. Και οι δύο κατάγονται από το Μελίτη, Φλωρίνης. Αν κάτι τους πονάει είναι ότι, στην Ελλάδα τους αποκαλούν Γερμανούς, και στη Γερμανία Έλληνες.
"Τελικά που ανήκουμε;", αναρωτιέται ο Νίκος Ρίζος, ο οποίος, κάθε καλοκαίρι, περνάει τις διακοπές του στην Ελλάδα και ας είναι το κόστος τουλάχιστον διπλάσιο από άλλες μεσογειακές χώρες, αλλά και το σέρβις πολύ καλύτερο, όπως θα μας πει.
Ο Νίκος έχει γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη. Έχοντας κάνει σπουδές για ηλεκτρονικός συστημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών και δικτύων, μία δουλειά, όμως, που τελικά δεν τον γέμιζε. Τελικά, ασχολήθηκε με τη μόδα και σήμερα έχει δικό του ατελιέ. Η μεταποίηση ρούχων που κάνει (τα περισσότερα ακριβά), προσελκύει πολλούς πελάτες, ειδικά στις μέρες μας. Με τη σύζυγό του- ομογενής κι αυτή- έχουν αποκτήσει ήδη τρία παιδιά.
"Ήρθαμε στο συνέδριο, γιατί θέλουμε να συμβάλλουμε, με τις δυνάμεις μας, να γίνει κάτι καλό για την Ελλάδα, αλλά και για να βοηθήσουμε κι εμάς τους ίδιους. Να σμίξουν τα Ελληνάκια απ΄ όλο τον κόσμο με τα Ελληνάκια από την Ελλάδα: αυτό θα ήταν υπέροχο. Είναι μία μοναδική ευκαιρία, που μπορεί να υλοποιηθεί. Κάποτε, οι δικοί μας επικοινωνούσαν με γράμματα. Τώρα, με τα κοινωνικά δίκτυα, με τις σύγχρονες τεχνολογίες, μπορούμε να κάνουμε πολλά. Ένας από τους στόχους μας είναι και αυτός, να αξιοποιήσουμε για παράδειγμα το Facebook", τονίζει ο Νίκος Ρίζος.
Για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας: "Στεναχωρηθήκαμε, ως Έλληνες, για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει το ελληνικό κράτος, αλλά και για τον άδικο τρόπο που αντιμετωπίστηκε η Ελλάδα από γερμανικά και διεθνή ΜΜΕ. Προσωπικά, δεν έχω νιώσει έχθρα από τους Γερμανούς, τα πειράγματα όμως δεν λείπουν. Αυτό δεν με πείραξε, γιατί έχω μάθει ότι η ειρωνεία μπορεί να είναι δημιουργική. Στην περίπτωσή μας μπορεί να μας αφυπνίσει να δούμε την πραγματικότητα κατάματα και να διορθώσουμε τα σφάλματα".
Τόσο για το Νίκο Ρίζο όσο και για τον Κώστα Βιδίνη, η καθημερινότητα στη Γερμανία είναι συναισθηματικά συνδεδεμένη με τη Φλώρινα, όπως μας διαβεβαιώνει ο τελευταίος, οικονομολόγος στο επάγγελμα. Μας αναφέρει, μάλιστα, ότι τα νέα της Ελλάδας προτιμούν να τα μαθαίνουν, με το πρώτο καφεδάκι της ημέρας, πριν ξεκινήσουν για δουλειά, από το Ράδιο Λέχοβο.
Τα παιδιά από την Πόλη
Στις εργασίες του 1ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Απανταχού Νέων Φλωρινιωτών, προσκλήθηκαν και τρεις νέοι από την Κωνσταντινούπολη, μία κίνηση συμβολική, που επιβεβαιώνει τους δεσμούς της Φλώρινα με τη Ρωμιοσύνη της Πόλης.
Για τον Χρήστο Δαφνοπατίδη, ο οποίος μετέφερε στους συνέδρους και τις ευχές του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, η χαρά και η συγκίνηση ήταν ακόμα μεγαλύτερη, καθώς η γιαγιά του κατάγεται από το Ξυνόνερο, Φλωρίνης, απ΄ όπου έφυγε για την Πόλη, μετά τα δεινά του Εμφυλίου Πολέμου.
"Η ευγενική πρόσκληση να παραβρεθούμε στο συνέδριο μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε αυτόν τον όμορφο τόπο της Δυτικής Μακεδονίας, για τον οποίο τόσα πολλά μας έχει πει ο Πατριάρχης μας, μετά την εδώ επίσκεψή του, το 2005", τονίζει ο Χρήστος.
Και καταλήγει: "Οι νέοι της Ρωμαίικης Κοινότητας της Πόλης, πέραν των ανησυχιών και των προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν οι συνομήλικοί μας, σε όλο τον κόσμο, αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε τα στοιχεία της ιδιαίτερης εθνικής, γλωσσικής και θρησκευτικής μας ταυτότητας και να αναπτύξουμε την προσωπικότητά μας, με ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον, μολονότι είμαστε μέλη μιας μικρής- σε αριθμητικά στοιχεία- κοινότητας, εντός ενός πολυπληθέστατου αλλόθρησκου και αλλογενούς πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος".
ΠΗΓΗ http://walking-greece.ana-mpa.gr/articleview2.php?id=11063
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου